Welkom op onze speciale pagina ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van Edin Dental Academy.
Jaar van oprichting: 1997
Eerste vestigingsplaats: Bergen op Zoom
Huidige vestigingsplaats: Maarsbergen
Gemiddeld aantal deelnemers aan opleidingen, trainingen en evenement per jaar: 2000
Milestones 25 jaar Edin
- 1997
Jack Plooij start in Bergen op Zoom met 6 fantoomunits > lees verder over de ontstaansgeschiedenis - 2004
Anne-Peter van Riet neemt Edin over van Jack Plooij - 2004
Verhuizing naar Amersfoort in pand Famed - 2005
Verhuizing naar Nieuwegein in pand Dental Union - 2000-2019
Cursusreizen naar Berlijn, La Manga, Valencia (2x), Barcelona (2x), Sevilla, Malaga, Rome, Florence, Venetië, Lissabon, Parijs, Ibiza (2x) en Mallorca - 2005-2010
Implantologie-opleiding New York University College of Dentistry - 2008
Edin neemt DentalHelp over - 2009
Opening eigen opleidingscentrum in Maarn - 2013
Introductie Flex-opleidingen - 2014
Edin neemt DentalSkills over - 2014
Dentaal Congres "Het Rendement" - 2014-2018
MBA in één dag voor tandartsen i.s.m. Denkproducties - 2015-2018
Klantpasta! - 2016
Erkenning Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap voor MBO4 - 2018
Eerste diploma-uitreiking MBO-4 geslaagden - 2020
Introductie Tandartsassistentie ABC i.s.m. ANT - 2020
Samenwerking met Prelum o.a. introductie communicatieplatform "De Tandartsassistent" - 2021
Nieuwe opleiding voor paro-assistenten - 2022
Edin viert haar 25 jarig bestaan - 2023
Verhuizing naar Maarsbergen, volledig nieuw opleidingscentrum - 2023
Meer dan 2.500 preventieassistenten opgeleid en heel veel tandartsassistenten
Het verhaal van het ontstaan van Edin
In gesprek met Dr. Jack Plooij. Oprichter en eigenaar gedurende de eerste periode in Bergen op Zoom.
In 2022 bestaat Edin al weer 25 jaar. Edin was het eerste particuliere en commerciële dentale cursusinstituut van Nederland. De weg van “idee” in 1997 naar een professioneel instituut met een vaste kern van bijna 50 docenten in 2020 was er een met de nodige turbulentie onderweg. Toch bleek de basis telkens sterk genoeg om weerstanden te doorstaan en telkens een stapje vooruit te zetten.
(het eerste logo van Edin, 1997-2004)
De man die alles weet over de eerste jaren (de periode 1997-2004) is de oprichter van Edin: Jack Plooij. Jack is na het behalen van zijn tandheelkunde studie aan de Vrije Universiteit te Amsterdam in 1986 al vrij snel begonnen zich te specialiseren in de implantologie. In de periode 1986 tot 1991 voltooide hij een promotieonderzoek aan de KUN Nijmegen op het onderwerp overkappingsprothese op implantaten versus natuurlijke elementen. Zijn opvolger, Anne-Peter van Riet, ging met Jack om de tafel zitten om herinneringen op te halen uit de begintijd.
Jack, wat triggerde je een cursusinstituut te beginnen?
Wat me opviel tijdens mijn studie in Amsterdam en later ook weer in Nijmegen, was dat het onderwijs toentertijd sterk gebaseerd was op theorie. Het klinisch onderwijs stond eigenlijk nog in de kinderschoenen en vond naar mijn mening onvoldoende of soms geheel niet plaats. Wat ik miste was een docent die het goed kon voordoen. Gelukkig waren er ook uitzonderingen. Zo weet ik nog goed dat ik mijn eerste echte kroonpreparatie mocht doen. Ik stond letterlijk met trillende handjes klaar en had eigenlijk al medelijden met de patiënt. Maar goed, heel voorzichtig begonnen natuurlijk. Na de nodige fantoomoefeningen en veel lezen in de syllabi moest ik het gewoon kunnen, zei ik tegen mezelf. Dat ging natuurlijk niet echt soepel en het duurde erg lang. Plotseling kwam er een docent achter me die riep – en dat was heel duidelijk hoorbaar in de zaal – PLOOIJ! WAAR BEN JIJ IN GODSNAAM MEE BEZIG. Dat was de stem van Piet van der Kuij, toenmalig hoofddocent. Met Amsterdamse bravoure gaf ik hem een grote mond terug en zei: “doe het maar eens even voor”. Nou, dat was niet tegen dovemans oren en binnen no time maakte Van der Kuij een perfecte preparatie. Zoef, zoef zoef zo snel ging het. Ik keek mijn ogen uit was zeer onder de indruk. Dat wilde ik natuurlijk ook kunnen en toen ben ik er keihard tegenaan gegaan. Ik had voor mijn gevoel op die dag meer geleerd dan tot op dat moment.
Mijn eigen mening over het tandheelkundig onderwijs stak ik niet onder stoelen of banken en zo kwam het dat ik een paar jaar later – ik was inmiddels bestuurslid van de NVOI – bij een gelegenheid de toenmalige voorzitter van de NMT, Henk van den Hul tegen het lijf liep. Hij sprak me aan en zei iets in de trant van: “zeg Jack, ik hoor dat je niet tevreden bent over het tandheelkundig onderwijs op de Universiteiten” uh ja… zei ik: dat klopt. “Nou kom dan volgende week maar eens in Nieuwegein langs”. Oef, dacht ik nu hebben we de poppen aan het dansen. Gelukkig pakte het gesprek heel anders uit. Van den Hul deed mij de suggestie zélf iets in het onderwijs te gaan doen. Nou daar had ik wel oren naar, maar hoe dan? Daar had Van den Hul ook al over nagedacht en hij adviseerde me contact op te nemen met Frans Backus van tandtechnisch lab Fraba te Bergen op Zoom. Daar zou een zogenaamd Educa Centrum zijn waar ik gebruik van kon maken. Dat bleek te kloppen en zo is van het een het ander gekomen. We zijn met ons gezin van Nijmegen naar Bergen op Zoom verhuisd: Edin Educational en Dental Institute was geboren.
Was de intrede van de Wet BIG de reden om ook cursussen voor assistenten te gaan organiseren?
Nee, dat was eerlijk gezegd puur toeval. We deden eerst vooral cursussen voor tandartsen en meestal in opdracht van of in samenwerking met fabrikanten als Dyna, Nobel en Hu-Friedy. Ik had zelf bedacht dat het wel eens handig zou zijn als een tandarts bepaalde taken aan assistenten zou kunnen uit besteden, maar dat dat niet zou gaan zonder een gedegen training. Samen met een paar enthousiaste studenten van de Acta zoals Marco Pachon en Erwin van Wijk zijn we toen gewoon begonnen. Uiteraard was ik zelf ook een van de docenten. Mondhygiëniste Anita Kootwijk uit Den Haag was ook als eerste betrokken bij preventie-achtige cursussen voor assistenten. Zij werkt nu nog steeds voor Edin!
Maar hoe kwam je dan aan de eerste cursisten?
Plooij lacht, ja goede vraag. Ik kan me dat nog heel goed herinneren. Er was al wel internet, maar dat was nog niet gemeengoed en toegankelijk zoals tegenwoordig. Je moest toen nog vooral via ‘direct mailing’ werken. Buurman Edwin Backus van Fraba had een goed idee. Hij tipte mij dat ik met antwoordkaartjes moest gaan werken. Dat was in die tijd heel gebruikelijk bij de ECI, de boekenclub. Een envelopje met een stapel kaartjes erin, één kaartje per cursus met korte informatie een fotootje van de docent en die gratis kon worden geretourneerd naar een antwoordnummer. Zogezegd zo gedaan en er werd een postbusnummer gehuurd waar de antwoordkaartjes terecht zouden komen. De enveloppe met de kaartjes deden we als bijsluiter bij het Nederlands Tandartsenblad. En toen maar afwachten. Iedere dag spoedde ik mij vol verwachting naar de postbus. De eerste dag niets, de tweede dag niets, de derde dag niets en zelfs na een week…..geen enkel kaartje retour en dus ook geen inschrijvingen. Pfff, wat een drama dacht ik, weggegooid geld? Wat is er mis gegaan? Na een dag of tien kwam ik ‘s morgens in de praktijk toen ik werd opgewacht door mijn assistente Rina. Ze stond juichend met de armen in de lucht te zwaaien. Wat was er aan de hand? De PTT had vlak daarvoor een zak bezorgd met ruim 500 antwoordkaartjes erin. Met dit ongelooflijke aantal reacties waaronder een paar honderd aanmeldingen konden we een vliegende start maken.
We kwamen al snel capaciteit tekort. Via mijn oude leermeester, wijlen Piet van der Kuij, mochten we de dependance huren van Acta in Den Haag. Daar hadden we de beschikking over een prachtige gloednieuwe faciliteit en zo konden we ook daar iedere zaterdag cursussen geven.
Wat is je het meest bijgebleven uit de eerste jaren?
Dat het een hele mooie tijd was en dat de emoties soms hoog konden oplopen, zowel positief als negatief. De enorme blijheid van assistenten als ze hun diploma haalden en de tandartsen die dan langskwamen met bossen bloemen om ze te feliciteren. Zoiets geeft ook veel voldoening voor een docent en voor een cursusorganisatie. Daar kreeg je dan weer nieuwe energie van om de volgende cursus weer tot een succes te maken. Maar ja, niet iedereen slaagde natuurlijk in één keer. Zo herinner ik me een geval waar het allemaal iets minder gezellig verliep. Het ging om een cursist (de vrouw van een tandarts) die de uitgebreide cursus “de assistente plus” volgde. Al tijdens de cursus bleek dat deze dame moeite had het programma bij te benen en de vaardigheden maar niet onder de knie kreeg. Dat viel niet echt in goede aarde bij de tandarts-echtgenoot. Een aantal vervelende nogal dreigende e-mails volgde: het lag allemaal aan ons en niet aan zijn vrouw. Toen het examen plaatsvond waren de tandartsen van de cursisten alvast met bloemen naar Den Haag gekomen om hun assistenten warm te onthalen en te feliciteren. Zo ook de echtgenoot van de cursiste met problemen. En ja hoor iedereen haalde het examen ……. op één na. Ik nam de cursiste en partner apart en vertelde het slechte nieuws, maar een herexamen was altijd mogelijk. Ik verzocht hen om even te wachten, zodat we eerst de geslaagden hun diploma konden uitreiken. Toen we bezig waren met uitreiken en de stemming ronduit feestelijk was, kwam de boze tandarts ineens de ruimte binnenstormen. Hij smeet de bloemen - die bedoeld waren voor zijn vrouw - op tafel en ging helemaal uit zijn dak. Dat was flink schrikken natuurlijk. Ik denk dat de man verwachtte bijval te krijgen van zijn aanwezige collega’s. Het tegendeel gebeurde en hij zette zich daarmee volledig voor schut voor zijn collega’s. Ja, dat zijn geen leuke dingen, maar teleurstellingen doen soms rare dingen met mensen.
Wat waren de sterke en zwakke punten van Edin in die tijd?
De sterke punten waren denk ik vooral onze vooruitstrevendheid. We liepen echt voorop met onze cursussen en vulden een duidelijk behoefte in bij tandartsen. Wat cursisten ook erg waardeerden was de gezellige sfeer die er heerste in Bergen op Zoom. In de cursusruimte was achterin een kleine bar aanwezig, daar werd na afloop van de cursus een borrel aangeboden. Mijn vrouw Liza hielp veel mee en zij zorgde voor de lekkerste soep en gehaktballen bij de lunch. Misschien een beetje kneuterig natuurlijk, maar het werkte wel. Een sterk punt was ook het charisma en de flair van onze docenten. Een zwak punt? Aan onze programma’s viel waarschijnlijk nog wel het een en ander te verbeteren. We waren een wiel aan het uitvinden en dan maak je ook wel eens foutjes of verkeerde inschattingen. Geen probleem als je er maar van leert en aanpast en dat deden we ook. Al met al kijk ik erop terug als een hele leuk tijd met uitdagingen die ik graag aanging en waar ik altijd wel een oplossing voor wist te vinden.
Waarom heb je in 2004 de zaak verkocht?
In die tijd was ik actief op vele fronten. In willekeurige volgorde: mijn eigen praktijk, internationaal implantologen opleiden, mijn gezin met twee kinderen, Edin en daar was begin jaren 2000 nog iets heel nieuws bijgekomen. Ik was regelmatig op Circuit Zandvoort te vinden en werd op een zeker moment gevraagd door Olav Mol van RTL of ik Allard Kalff kon vervangen als pitreporter bij de F1 Grandprix van Montreal volgende week. Nul komma nul ervaring, maar deze kans liet ik niet liggen. Zo was ik ineens verslaggever voor RTL bij de Formule 1 en stond ik Michael Schumacher en zijn collega’s te interviewen. De invalbeurt was goed bevallen en ik mocht blijven en raakte bevriend met Olav. Dat betekende in de periode maart-oktober iedere twee weken een lang weekend op reis met de crew van RTL Grandprix om all over the world de races te verslaan. Een geweldige ervaring, een jongensdroom die uitkwam. Maar ja, hoe moest ik alles nog met elkaar combineren. Mijn gezin stond natuurlijk op nummer één met kort daarachter de Formule 1. Eén ding was zeker: ik kon Edin niet langer de aandacht geven die het nodig had. Het dreigde minder te gaan en docenten begonnen te morren. Precies op dat moment kwam Anne-Peter van Riet, commercieel directeur van Fa-med op het idee Edin aan hem over te doen. Hij was toe aan een nieuwe uitdaging en zag die in het uitbouwen van Edin. Ik had hem goed leren kennen omdat ik zelf ook klant was bij Fa-med. Anne was zelf ook liefhebber van de autosport en hij maakte gebruik van mijn contacten om een aantal klant-evenementen voor Fa-med op Zandvoort te organiseren. Hij had zelfs een keer een reis voor zijn klanten naar de Formule 1 in Hongarije georganiseerd, ’s avonds met zijn allen eten in Budapest (zie foto). Het kon allemaal niet op. We genoten ervan. We konden het goed met elkaar vinden en hij beloofde me van Edin iets moois te maken en had daar meteen al allerlei concrete ideeën bij. Hij wist me te overtuigen en de deal was rond. Het resultaat is bekend.
Wat doe je tegenwoordig?
Ik heb nog jaren samengewerkt met Olav Mol in het verslaan van autosportevenementen eerst bij RTL en later ook voor SBS. Ik werd op een gegeven moment gevraagd voor het presenteren van andere tv-programma’s zoals Domino Day. Ik heb ook veel lezingen gegeven in het hele land over mijn belevenissen in de TV-wereld. Ook hier moest worden bezuinigd, dus ‘last in first out’. Het geld was op. Sinds 2015 ben ik weer met Olav gaan werken, maar nu voor Ziggo Sport. Ziggo heeft de uitzendrechten van de Formule 1 wilde graag met Olav en mij verder. Met de successen van Max Verstappen beleven we nu hoogtijdagen en die mag ik van dichtbij meemaken.
Maar ik ben ook altijd doorgegaan met mijn implantologiepraktijk en ik kon mij dus weer volledig focussen op mijn oorspronkelijke professie.
Ik werk tegenwoordig als implantoloog voor DentConnect en ben ik ook mentor van jonge implantologen. Het leuke is dat ik nog steeds af en toe assistenten naar Edin stuur voor cursussen, van oprichter naar klant. Leuk hè.
Heb je nog ambities in het tandheelkundig onderwijs?
Jazeker. Dat virus raak ik ook maar niet kwijt. Momenteel werk ik voor Acta als assistant-professor en doen we een internationaal onderzoek naar tandkiemen. Door middel van stamcel technologie is het mogelijk om tanden te laten kiemen en zo geheel nieuwe natuurlijke elementen te laten groeien. Ik heb daar hoge verwachtingen van en kan een hele nieuwe wending geven aan het regenereren van natuurlijke elementen. Ik hoop daar mijn steentje aan te kunnen bijdragen. Stilzitten? Nee, dat zal je mij niet snel zien doen.